روستای گَرزَنه چاک، آخرین روستای شمال شرقی بخش خورگام می باشد که در 75 کیلومتری شهرستان رودبار و  15 کیلومتری مرکز بخش واقع است. علت نامگذاری آن به این نام وجود گیاه دارویی گَزَنِه بوده و شغل اکثر اهالی روستا کشاورزی و دامداری  و گویش اصلی مردمان مهمان نواز  آن«تاتی»  می باشد. گرزنه چاک، ضمن برخورداری از زمین های حاصل خیز و طبیعتی بی بدیل، با دارا بودن جمعیتی بالغ بر80نفر و 28 خانوار بصورت فصلی و دائم از محرومیت هایی رنج می برد که در این شماره به تشریح آن می پردازیم. با ما همراه باشید.

* از اهالی روستای گَرزَنه چاک:

تاکنون گذر برخی مسئولین به این روستای دورافتاده نیافتاده است

مسلم نصراله زاده، در مصاحبه با ما با اظهار اینکه از مسئولین خواستاریم حداقل برای یک بار هم که شده به روستای ما بیایند، عدم سرکشی مسئولین از گرزنه چاک را بسیار ناراحت کننده و موجب عقب ماندگی اصلی روستا دانست و افزود: روستای گَرزَنه چاک دورترین روستای بخش خورگام و در ارتفاعات1910 متری از سطح دریا واقع است، برخورداری از زمین های حاصل خیز و آب کافی امتیاز ارزنده آن نسبت به روستاهای دیگر بخش که با معضل کم آبی دست و پنجه نرم می کنند می باشد. وی در ادامه تصریح کرد: بیش از 50 سال از سکونتم در این روستا می گذرد و با این وجود سال ها است که اهالی از خاکی بودن جاده رنج می برند بطوری که با بارش باران تردد در روستا ناممکن می باشد. از نماینده، فرماندار و مدیران ذیربط خواستاریم با سرکشی از این روستا پای درد و دل های اهالی بنشینند و مشکلاتمان را بطور جدی مورد بررسی قرار دهند. مشکل راه روستاهای گَرزنَه چاک، قوش لانه، کُشکُش، صیقلده و سِپِستانک سال هاست که اهالی را به سطوح آورده است بگونه ای که مردم از برخی مسئولین ناامید و با مشکلات خو گرفته اند.

*از معتمدین:

آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم

حسن هاشمی، از معتمدین روستا آلوده بودن آب شرب و منبع آب گرزنه چاک را از دیگر مشکلات اهالی خواند و تشریح کرد: بدلیل عدم نظارت برخی مسئولین همانطور که مشاهده شد علاوه بر انباشته شدن رسوبات در کف منبع، با رویش بیش از یک متری علف های هرز در دهانه آن، اهالی با معضل آلودگی آب مواجه شده و این در صورتی است که هیچ شخص حقوقی برای رسیدگی به این مهم به داد مردم نمی رسد. اهالی نیز برای اینکه دچار بیماری نشوند، از آب چشمه برای مصارف شرب خود استفاده می کنند و به نوعی آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم. وی در ادامه عدم لایروبی منبع آب را منشأ اصلی این مشکل اذعان کرد و با ابراز گله مندی از ریاست اداره آب و فاضلاب روستایی و مرکز بهداشت شهرستان، خواستار رفع آن شد.

*از دیگر اهالی:

برخی مسئولین به اهالی محروم روستای گَرزنه چاک اهمیت نمی دهند

ولی اله پور خانی، از دیگر اهالی روستا با اشاره به اینکه کارخانه آب معدنی این روستا سال ها است که تولید ندارد و متأسفانه متولیان امر پیگیر راه اندازی مجدد آن نمی باشند، خاطر نشان کرد: شروع کار این آب معدنی ضمن ایجاد اشتغال برای اهالی روستا، موجب رونق اقتصاد منطقه می شود که امیدواریم با حمایت مسئولین بویژه فرماندار و بخشدار با تسریع روند پیگیری این مهم و رفع گوشه ای از محرومیت ها، مردم روستای گرزنه چاک نفس راحتی بکشند. پورخانی در ادامه تأکید داشت: با عدم نظارت و اهمیت برخی مسئولین به وضعیت روستا، بگونه ای آنها راضی به شرایط کنونی اهالی هستند. محرومیتی که اگر کسی مانع پیشروی اش نشود قطعا موجب فقر خواهد شد. تنها وعده دادن درد این مردم را دوا نمی کند بلکه جامه عمل پوشاندن بر وعده ها، التیام بخش زخم های مردم است.