تب جام جهانی فوتبال همواره بوده اما اتفاقی مرا همیشه از جام جهانی گریزان و مضطرب میکند و آن حادثه ای است که وقتی تنها شش سال داشتم در زمان پخش بازی های 1990و بازی برزیل و اسکاتلند بر ما گذشت (کسی یادش هست ؟) اما نه شاید برایتان که مانند من در آن زمان کودک بودید و شاید هم هنوز به دنیا نیامده بودید یادی نباشد و نیاز به مطالعه در اینترنت و کتابها باشد اما کوتاه زمانی گذشته است از آنچه برما وارد آمده و  بر ایل و تبار ما بر شهر و روستا، بر دخترکان و پسرکان  بر زنان و مردان شادو سرحالی که در انتظار  آخرین روز بهار سال 1369  بودند و  به امید آینده خودرا برای کارو تلاش و در تابستان ، دروی محصولات و جمع آوری میوه های باغها بوودند  اما انگار بهار و خوشی برایشان تمام شده بود و برای بسیاری ، این زندگی بود که همراه با بهار تمام میشد و این بار این پدر مادرهای جوان به جای چیدن میوه باغ میبایست شاهد پرپر شدن گلهای زندگیشان و چیدن میوهای حیاتشان توسط چرخ گردون باشند . برای کودکان نجات یافته دیگر همبازیی نمانده بود  و آگر هم بود دیگر جایی برای بازی نمانده بود ، دیگر ایوانی نبود دیگر باغچه ای نبود تا بشود آلوچه ای خورد یا با معصومیت کودکانه خود از درخت سسیب همسایه دزدکی شاخه ای چید اما چاره ای نیست و آنچه سرنوشتشان بود فرود آمد  و اینبار جهان نه جام جهانی بلکه به بلایی آسمانی که بر مردم پاک و زحمتکش شهرستان رودبار وارد آمده بود  را نظاره داشت .